Le blog de Sangha OP

ចុះបើលោក សម រង្ស៊ី ទទួលបរាជ័យជាលើកចុងក្រោយវិញ តើនរណាជាអ្នកឈ្នះ ? សត្រូវចេញមុខ ប្រឆាំងនឹង សម រង្សី គឺ របបនៅភ្នំពេញ ដូច្នេះគឺ យួន ជាអ្នកឈ្នះ ហើយជាអ្នកបន្តឈ្នះ ដែលមានសំណង់វិមាន « ឈ្នះឈ្នះ » ជាតំណាង នៃជោគជ័យ។ ជ័យជំនះថ្មីនោះ វាពិតជាមិនមែនជា ការប្រាថ្នារបស់ប្រជាជនខ្មែរភាគច្រើន។ ដូច្នេះ បរាជ័យរបស់ សម រង្ស៊ី ជាបរាជ័យ នៃប្រជាធិបតី និង ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ។ មធ្យោបាយ ដែលរបបនៅភ្នំពេញ យកមកប្រើ ដើម្បីយកឈ្នះគឺ កម្លាំងអាវុធ ទប់ទល់នឹងការបះបោរអហិង្សាប្រឆាំងនឹងខ្លួន។ ជាការពិត បើរបបនេះ កើតចេញពីការបោះឆ្នោតត្រឹមត្រូវ ហើយអនុវត្តច្បាប់រដ្ជជាសុក្រិត ការប្រើកម្លាំងអាជ្ញាធររដ្ឋ ទប់ទល់នឹងឧទា្ទមកម្មហិង្សា វាជាការរក្សាសណ្តាប់ធ្នាប់សាធារណៈស្របច្បាប់។ តែរបបនេះ កើតចេញពី អភិក្រមបដិប្រជាធិបតេយ្យ ហើយ សម្លាប់សេរីភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ និង សិទ្ធិធ្វើនយោបាយ ដូច្នេះ ការបះបោរ របស់ប្រជាជន វាជាផ្លូវតែមួយគត់ ព្រោះគ្រប់ការទាមទារតាមសន្តិវិធី

នៅក្នុង ស្ថានភាពនយោបាយតឹងរ៉ឹងសព្វថ្ងៃ ជនខ្មែរមួយចំនួន ធ្វើការអំពាវនាវឱ្យ ពួកអ្នកកាន់អំណាច និង ពួកអ្នកប្រឆាំង រួបរួមគ្នា ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានយោបាយ ជាពិសេសបញ្ហាទណ្ឌកម្មអន្តរជាតិ ដែលវា នឹងអាចកើតឡើងបាននៅពេលឆាប់ៗនេះ។ ការអំពាវនាវនេះ វាស្របទៅនឹងការចង់បានរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ និង សហគមអន្តរជាតិ ព្រោះវាជាគោលការណ៏ដាច់ខាត នៃដំណោះស្រាយតាមសន្តិវិធី

លោក អភិបាលបារាំង និង អស់បរិជនរបស់លោក បានអញ្ជើញមកដល់ស្ពានសាងពីឫស្សី ដែលសំរាប់ដើរឆ្លងទៅកាន់រាជដំណាក់ផែកំពង់លួង (យកទុកទូកប៉ុកចាយមកឆ្នៃប្រឌិតជាដំណាក់)។ ពេលនោះ កងទាហានអង្គរក្សខ្មែរ ដែលឈរយាមនៅច្រកចូល នៃស្ពាន សំរាប់គំនាប់ បានផ្លុំត្រៃ និង វន្ទាអាវុធ ផ្តល់កិត្តិយសដល់គណៈប្រតិភូបារាំង។ កងទាហានអង្គរក្ស ពាក់ឯកសណ្ឋាន ប្រកបដោយភាពស្អាតស្អំ គ្មានទាស់ : មួកពណ៏ស, អាវកុតពណ៏ស, ខោពណ៏ស មានឆ្នូតធំពណ៏ក្រហម។ បើមើលពីចម្ងាយ វាហាក់បីដូចជាកងពលអឺរ៉ុប ; នាយទាហានខ្មែរ ដែលជាអ្នកបញ្ជាក៏មានភាពស្វាហាប់ណាស់ដែរ ។

រឿងផ្សេងៗ មាននៅក្នុងព្រះបរមរាជវាំងខ្មែរ ក្នុងរជ្ជកាល ព្រះបាទ នរោត្តម នៅសតវត្សទី១៩ ដែលលោកឧត្តមនាវាត្រី PAUL BRANDA ជាជនជាតិបារាំង បានសរសេរ ហើយចុះផ្សាយនៅឆ្នាំ ១៨៩២ មានចំណងជើង : ÇA ET LA – COCHINCHINE ET CAMBODGE : L’AME KHMERE។ ថ្ងៃទី១៧ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៨៤ សរសេរនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ថ្ងៃទី២៩ តុលា ឆ្នាំ ១៨៨៤ នៅថ្ងៃទី១៧ មិថុនា អភិបាលបារាំង នៅ កូសាំងស៊ីន គាត់អញ្ជើញមកទីក្រុងភ្នំពេញ ហើយសូមចូលគាល់ ព្រះបាទនរោត្តម ព្រះចៅក្រុងកម្ពុជា តែហ្លួងនរោត្តម មិនព្រមទទួលធ្វើសវនាការ។ លោក អភិបាលនោះ គាត់ក្រែវក្រោធ ក៏សួរទៅហ្លួងនរោត្តមតាមមាត់បង្អួចថា : តើព្រះអង្គ មានព្រះទ័យចង់ឱ្យគេ អាំង ឬ ស្ងោរ, ពោលថា ព្រះអង្គចង់ក្លាយជា ភាវៈស្តេចជាខ្មោច - ដូចព្រះចៅ Bonaparte - មានព្រះបន្ទូលថា : ជ្រូក ទៅជា ជី ឬ លែងធ្វើជាស្តេចទៀតហើយ។

ការធ្វើត្រាប់ ឬ អនុកម្ម តាមគំរូអ្វីមួយ ជាវត្ថុក្តី ជាគំនិតក្តី វាជាស្នាដៃបែបណា ? បើសិនជា ការចម្លង វាដូចគំរូបេះបិទ គេទុកអនុករនោះ ជា សិប្បករ ឬ សិល្បករ ឬ បញ្ញាជនពូកែ តែស្នាដៃរបស់គាត់ គ្មានបន្ថែមតម្លៃនោះទេ ព្រោះតម្លៃទាំងអស់វាស្ថិតនៅក្នុងវត្ថុ ឬ គំនិតដើម ដែលជាគំរូតែប៉ុណ្ណោះ។ ជាការពិត ស្នាដៃរបស់អនុករនោះ វាគ្រាន់តែជាអនុស្នាដៃគ្មានអត្តព្រលឹងសុវិចិត្រ។ ដូចយ៉ាង គ្រូពេទ្យពូកែ មិនមែនជាអ្នកគ្រាន់តែមានចំណេះដឹង នៃវិទ្យាសាស្ត្រវេជ្ជសាស្ត្រ គឺត្រូវមានស្នាដៃចេះសម្របនឹង ស្ថានភាព និង បរិស្ថាន របស់អ្នកជំងឺថែមទៀត ទើបរបៀបព្យាបាល វាមានប្រសិទ្ធិភាព។ បើប្រសិនជាគ្រូពេទ្យនោះ គាត់គ្រាន់តែយកចំណេះដឹងរបស់គាត់មកធ្វើត្រាប់ គឺពិតគ្រាន់តែជាគ្រូពេទ្យ តែមិនមែនជាអ្នកប្រសើរនោះទេ។ ដូចបុរាណភាសិតខ្មែរ ចែងថា : ចេះដប់ពុំស្មើនឹងប្រសប់មួយ។